Hier, vangen!

Bye bye lange nagels en nagellak. Hallo hygienische korte stompjes au naturel. Na drie heerlijke weken vakantie en een week met colleges waarbij ik naar hartelust mijn nagels kon lakken, begint nu het praktijk gedeelte van het coschap Gynaecologie en Obstetrie. Baby’s, vruchtwater, placenta’s, maar ook verzakkingen en andere ongemakken down under. Ontzettend leerzaam uiteraard, maar dat ik met mijn handen op, in en aan het zojuist genoemde moet gaan zitten, daar kijk ik nog niet heel erg naar uit.

Dat het hierbij niet erg handig is om met Wolverine-klauwen te werk te gaan, kan iedereen zich wel voorstellen. Waar die rode kras op het huidje van uw zojuist geboren baby vandaan komt? Geen idee.

Hopelijk kan ik in de komende vier weken de patienten overtuigen van mijn kennis en deskundigheid, zodat ik zelf een bevalling mag ‘doen’. Niet het echte werk, maar het meepuffen, flauwvallende vaders opvangen en uiteindelijk het kindje vangen. En dat dan op het moment supreme continu door mijn hoofd gaat: Als ik dat glibberige mormel maar niet door m’n handen laat glippen.

Over het algemeen zullen kersverse ouders het niet waarderen dat junior op de grond stuitert alvorens te worden overhandigd aan de trotse papa. Oeps, had ik nou maar m’n lange nagels gehad…